Twee fantastische ervaringen

Ik ga niet heel veel vertellen over afgelopen week, want die was eigenlijk gewoon zoals hij al de afgelopen weken is.

Vrijdag middag hebben wij een auto gehuurd om op zaterdag de panorama route te doen. Toen we eenmaal de auto tot onze beschikking hadden, was het erg verleidelijk om even naar het stadje te gaan om boodschappen te doen. Het heeft een tijdje geduurd voor dat wij in het stadje kwamen. Uit het niets kwamen er een stuk of 6 leger voertuigen met bijbehorende bemanning, deze bemanning was uitgerust met geweren. Wij zaten vol verbazing toe te kijken. Even dachten we dat we in een oorlogsgebied waren beland. Tot onze blijdschap kwam er een fanfare en dansende mensen achteraan. Het was namelijk de opening van Marula Festival (Marula is een Afrikaanse vrucht). Na deze verbazingwekkende taferelen gingen wij naar het radio station. Bij deze radio zender zouden wij een interview geven over wat wij hier doen en wat wij willen bereiken. Omdat de dj bijna jarig was hebben wij in het Nederlands op de radio gezongen voor hem, wat voor de nodigde hilariteit zorgde natuurlijk. Het was een hele ervaring om op de radio te zijn. Ik heb nu ook wel gemerkt dat je wel degelijk kwaliteiten nodig hebt om dj te zijn. Zij hadden een aantal vragen voorbereid van te voren. Op deze vragen moesten wij al een antwoord bedenken voordat de uitzending begon.

Zaterdag ochtend vertrokken wij om 6 uur om op tijd te beginnen aan de panorama tour. Er werd ons zodanig geadviseerd om voor het donker uit de bergen te zijn in verband met de gevaren in kleine dorpjes. Vandaar dat wij zo vroeg uit ons bed gingen. Na een half uur onderweg te zijn, ging mijn aandacht uit naar een vrachtwagen die voor mij reed en opeens op de rechter rijbaan ging rijden. naderhand begreep ik waarom deze meneer dat deed.... Er was namelijk een flink grote hobbel in het asfalt. Ik kon nog zorgen dat er 1 kant over heen ging in plaats dat hobbel de onderkant zou kapot maken. Er zaten zo'n beetje 3 deuken in het dak na het nemen van deze hobbel. We vervolgde onze 2 uur lange weg weer. Het is over het algemeen een hele saai weg. Je rijdt door bos, bos en bos heen. Hier en daar een aapje, maar dat zijn ook wel de hoogtepuntjes op deze weg. We waren redelijk goed voorbereid voor deze dag. Alleen toen wij bij de Canyon aankwamen wisten we niet helemaal zeker op welke weg we nou zaten. Ik stapte uit om het aan twee mannen te vragen waar we nou precies waren. Ze vertelde me het precies, maar toen ik omdraaide om weer naar de auto vroegen ze: Ehy man do you have some drugs? Ik reageerde verbaasd en zei no man im sorry. We wisten gelukkig wel op welke weg we zaten. Na een ongeveer drie kwartier te rijden waren wij bij het eerste uitzichtpunt dachten we... We kwamen er toen achter dat wij het eerste mooie punt al gemist hadden. Je moet je deze wegen voorstellen als 100 k/h wegen en dan op 10 meter voor een zijweg een klein bordje met 'point view' erop. We hebben op deze tour ongelofelijke beelden gezien. Met name God's Window was erg mooi. Na weer een half uur te rijden kwamen wij aan in het dorpje Graskop. In dit stadje gingen we even lunchen en hebben we wat souvenirs gekocht. We vervolgde onze weg. We stopten bij The Big Swing. Ik zal dat even verder toelichten. Twee bergen tegen over elkaar, diepte ongeveer 100 meter. Je springt de diepte in met een vrije val van 60 meter. Dit alles deed mijn gevoel nee zeggen. Jim had wel de moed om dit te ondernemen. We vervolgde onze weg terug naar huis weer. We reden over een groot meer. Het zou erg leuk zijn als we wat dichterbij het meer konden komen dachten wij. Ik zag ergens een stukje asfalt wat over ging in zand en stenen. We rijden stapvoets over de grote keien en stenen. Dit ging later over in een asfalt weg. Deze weg zag eruit of hij al 30 jaar niet is gebruikt. Overal plantjes op de weg en gaten. Toen we wat verder reden bleek ook wel waarom deze weg niet meer wet gebruikt. Deze weg eindigde in het meer. Aan de andere kant van het meer zagen we weg weer uit het meer komen, erg bizar. Er stonden op deze plek een aantal mensen te vissen. We hadden even netjes gevraagd of we hier even konden kijken. Ze reageerde erg aardig en vriendelijk. Alleen ze waren erg benieuwd hoe we deze plek hadden gevonden. We gingen weer terug, maar nu moesten we de stenen op in plaats van af. We kwamen vast te zitten.... Na een aantal hopeloze duw pogingen (wat ik moest bekopen met een gescheurde broek) hebben wij de berg op een andere manier opgereden, met succes we konden onze weg naar huis weer vervolgen. Na wat kleerscheuren en heel veel ervaringen rijker zijn wij uiteindelijk nog voor het donker thuis gekomen.

Robert